ประโยคหิ นาม : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 417 / 435

ประโยค 1-54 (ปกสุต) แห่งว่าต อนุศาส ติดดังนี้ (อดีต) อ. อรรถวาส อุณเจาฯ ได้คัดแล้ว ภาวมิสาลาน ซึ่งลูกศรอันมิกถึงสัตว์ให้ไปสู่สุท พ. สุพานิล แม่ทั้งปวง (อดีต) ดังนี้ (คาถาปกสุต) แห่งบทแห่งพระคาถาว่า

บทเรียนพระคาถาปกสุตโดยอาจารย์อรรถวาส อุณเจาฯ ซึ่งมีการอภิปรายเกี่ยวกับการเกื้อกูลสัตว์และการเข้าถึงธรรมะ โดยเน้นความสำคัญของคำสอนในแต่ละบท พระคาถามีความสุภาพและมีความหมายในการสร้างความเข้าใจในธรรมะและ

ประโยค- คำฉีพระมิมปฏิรูป ยกคีพแปล ภาค ๙ หน้า 55 ด้วยอักษรเบื้องต้น คือว่า อามูมิ ครั้นเมื่อเบื้องต้น ปฏิญาณามาน ปรากฏอยู่ มุจจปริโยสนุ คุรเมื่อท่ามกลางและที่สุดลงรอบ ท. อุปปญายามานสุ ไม่ปรากฏอยู่ ชาน

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงคำฉีพระมิมปฏิรูป โดยเน้นที่การแตกต่างระหว่างอักษรเบื้องต้นและอักษรเบื้องปลาย การสื่อสารอย่างชัดเจนเกี่ยวกับอุไร บุพพฤกษ์ ผ่านตัวอย่างและการใช้อักษรต่างๆ ในการปฏิรูป การวิเคราะห์

ประโยค ๓ คำฐิติพระบามปฐมฤกษ์ วอพัทธ์แปล ภาค ๗ หน้า ๖๕ กุลเตดา ตรัสอยู่ ซึ่งเนื้อความ แห่งพระคาถานี้ อย่างนี้นั่นเทียว ชมภูภิไล อ. การตรัสรู้พร้อมเฉพาะซึ่งธรรม อโหสิ ได้แล้ว ปาณาสภาสันต์ แก่พ้นแ

บทความนี้นำเสนอการตรัสรู้และความสำคัญของการฟังธรรมที่พระศาสดาได้สอนแก่พุทธศาสนิกชน โดยการรวบรวมหลักธรรมที่ช่วยให้เกิดความเข้าใจในสิ่งที่พระศาสดาต้องการสื่อสาร นอกจากนี้ยังเน้นความสำคัญของการทำบุญและกา

ประโยค - คำฉัทพระมัทปักธง ยกศพหัวแปล ภาค ๔ หน้า 69 เรื่องอังกรเทพบุตร ๑๒.๕๖/๑๖ ตั้งแต่ โส กรี อนุญทาตเฑรสุ อนโฑคาม เป็นคันไป. ก็ ได้ว่า โส อินทโก อ.เทพบุตรชื่ออิทกนะนัน ทาเปส ยังบุคคลให้ยาแล้ว กฎุฤภิภ

เนื้อหานี้เกี่ยวกับเทพบุตรชื่ออิทกนะนัน และบทบาทที่มีในเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับพระเกสรและกิจกรรมที่เกิดขึ้นในบ้านปิ่นทาย พระศาสดาได้ตรัสถึงความสำคัญและการกระทำของเทพบุตรในช่วงเวลาดังกล่าว โดยมี

ประโยค ๑ – คำิธิพระบรมปุณฑริก ยกพัทยแปล ภาค ๔ – หน้าที่ 75 ในโอวาท (ปณิทิน) ของบิดา ท. (ปาอัญมาหา) ถึงแล้ว (ชีวิตคุยย) ซึ่งความสิ้นไปแห่งชีวิต กา ในกลไก อิศ ดั่ง วัตถุด ยังร่อง ดลิสดาหกสุด สง่กักสาหด

เนื้อหาเกี่ยวกับความสำคัญของโอวาทจากบิดาและแนวทางการดำเนินชีวิต โดยเฉพาะในบริบทของพระบรมปุณฑริกที่มีความหมายลึกซึ้งเกี่ยวกับการเป็นบัณฑิตและการปฏิบัติตนให้ได้รับการสวัสดีจากภัยต่าง ๆ โดยมีคำพยากรณ์เกี

ประโยค ๑ - คำนี้พระบรมปฏิญาณ ยกพัทธ์แปล ภาค ๒ - หน้าที่ 77 ในกาลนี้ อดิ ดังนี้ วัวา ตรัสแล้วว่า ทวาราน อ. ทวร ท. สุขพานิปี แม้ทั้งหมด ภูมิณา นาม ชื่ออันภิกษ์ สวริตาพนาน พิงสำรวม ก็ เพราะว่า (กิณญ) อ

ในกาลนี้ พระบรมปฏิญาณได้ระบุถึงความสำรวมในชีวิตเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยให้หลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง พระคาถาที่ถูกต้องสามารถนำไปสู่การสำเร็จประโยชน์ต่างๆ ด้วยการใช้ความสำรวมในกาย วาจา ใจ และสัญญาแห่งธรรมเพื่อ

ประโคม - คำฐิพระมัยมาปฏิรูป ยกพัทธ์แปล ภาค ๔ หน้า 78 สาร๙ เป็นคุณยังประโยชน์ให้สำเร็จ (โหติ) ย่อม เป็น ภิกฺขู อ. ภิกฺขู ล้วบูสู้ ผู้ว่ารวมแล้ว สทูพฺผลฺ ทวารุ ในวารา ท. ทั้งบง ปญฺญ์ ย่อม หลุดพัน สทูพ

เนื้อหาว่าด้วยการปฏิรูปคำฐิพระมัยและบทบาทของภิกษุในการสร้างประโยชน์จากการศึกษาพระธรรม โดยการใช้ปัญญาและความสำรวมนั้น สามารถนำไปสู่การหลุดจากความทุกข์และการเสริมสร้างสติปัญญาของบุคคลภายในอาราม.

ประโยค ๑ - คำอธิษฐานบูชาในพระบรมปทุมธาตุ ยกพำนักแปล ภาค ๔ หน้า 85 คุมเห อ ท่าน ท. ธารา จงทรงจำ ชาติก ซึ่ง ชาติ เอ๋ อย่างนี้ ดีด ดังนี้ วตวา ตรัสแล้วว่า นิฏฐ คว่อนนิฏฐ ปณิตตา อ. บันฑิต ท. ปุพเพในกาล่

บทความนี้เสนอคำอธิษฐานบูชาในพระบรมปทุมธาตุ โดยท่านสามารถเข้าใจถึงบทบาทและความสำคัญของการบูชาในศาสนาพุทธได้อย่างชัดเจน คำอธิษฐานนี้สะท้อนถึงความสำรวมในศีลและธรรม โดยเน้นเฉพาะการเป็นผู้มีจิตใจที่สงบและเ

प्रโยค ๑ คณูรีพระบ่มมะทัฏฐะ ยกคัพเหดอ ปภ ด ๑ หน้าที่ 90 สตู อ. พระศาสดา อาธิวา คันทรงนำมาแล้ว อิ่ม อดีติ วัดคู่ ซึ่งเรื่องอันล่วงไปแล้วนี้ พฤกษชาติ ยงชดอันบันทิติ กำหนดแล้วด้วยคำตัสมปกติสัมมาทุกนิบาต

เนื้อหาในหน้านี้พูดถึงการปฏิบัติธรรมตามคำสอนของพระศาสดา อธิบายถึงความสำคัญของการอยู่ในสภาพที่ดี สะอาด และการให้ความสำคัญกับการฝึกหัดผ่อนคลายจิตใจ เนื้อหาเน้นที่การตระหนักรู้และการจัดการกับสิ่งที่เข้าม

ประโยค ๑ คำฉันท์พระบรมฉัตรกูร ยกพัทธ์แปล ภาค ๓ หน้า ๑๙๔ มุชฌากัง ยังฉกฉันค์บันลือคำกำหนดแล้วด้วยช้างชื่อว่ามิลลมูญ อิ่มนี้ว่า มิลลามูญ อ. ช้างชื่อว่มิลลมูญ ฉันรูป ใคร่ครวญ แล้ว วิโด ซึ่งคำ บุญจารณ์ ขอ

ในบทความนี้จะนำเสนอการวิเคราะห์คำฉันท์พระบรมฉัตรกูรจากภาค 3 หน้า 194 โดยมุ่งเน้นไปที่ข้อความเกี่ยวกับช้างชื่อว่ามิลลามูญ รวมถึงการพิจารณาความหมายของคำและปรัชญาที่ซ่อนอยู่ในบทประพันธ์นี้ ผู้เขียนเรียงร

ประโยค ๑ คำฉีพระฉับบัณฑิต ยกพัทธแปล ภาค ๑ หน้า 96 ชีวิต ซึ่งชีวิต อนาสาย ด้วยการแสงหอไม่สมควร อมิตมณี ชื่อว่า ย้อมดูหมิ่น คือว่า ที่เผ็ด ชื่อว่าย่อมดูแลน คือนว่า ชิณฑฉนิด นาม ชื่อว่าย่อม รังเกียจ สถา

เนื้อหาพูดถึงแนวทางการดำเนินชีวิตที่มีสติและความเข้าใจในสิ่งที่เป็นอยู่ โดยยกตัวอย่างว่าควรมีความเคารพในตัวตนและไม่ดูหมิ่นภูมิปัญญาของตนเอง การพัฒนาตนเองผ่านการศึกษาและการปฏิบัติตามหลักคำสอนของพุทธศาส

ประโยค คำนี้พระมามปฐัญญา ยกศพที่แปล ภาค ๗ หน้า ที่ 98 เรื่องปัญจขันทายกพารหมณ์ ๑๗. ๒๕๖๓ ตั้งแต่ ตสม. ขน สตูหา เคาภิมุข โอกาส เป็นคำไป. คสม. ขน ในขณะนั้น สตฺฏ อ. พระศาศดา มุจฉี

เนื้อหาครอบคลุมการพูดถึงพระศาสดาและคำสอนที่เกี่ยวข้องกับพราหมณ์ พร้อมด้วยรายละเอียดเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในศาสนาพุทธ ซึ่งมีการแสดงถึงความสำคัญของคำสอนและพระพุทธเจ้าในบริบทการดำรงชีวิตของผู้คน โ

ประโยค คํานํพระธัมมิภทฺถอภินิธาน ยกพัทธ์เปล ภาค ๔ หน้า 100 เป็นผู้ชํานาญด้วยเปรต (อมฤ) ย่อมเป็น อดี ดังนี้ อา ท ศรีแล้ว คำ ซึ่งพระคาถา อิม นี้ว่า (ภิญญ) อ.ภิญญ ปรตญฺญูปสฺโส ผู้เข้าใจอภัย ซึ่งตั้งอ้นบุ

เนื้อหานี้เกี่ยวกับพระธัมมิภทฺถอภินิธาน ซึ่งอธิบายถึงความหมายของการเป็นผู้มีความเข้าใจอภัย โดยอ้างอิงถึงคำสอนในพระคาถาและแนวคิดต่างๆ เกี่ยวกับการทำความเข้าใจในปัญหาชีวิตและการเรียนรู้ของบุคคล นอกจากนี

ประโยค - คำนี้พระธรรมบทถูกสอน ยกพัทเทปเปล ภาค ๔ หน้า 102 มามิต อ. การยึดถือว่าเป็นของของเรา นาม- รูปสมิ ในมานและรูป นฤฎิ ย่อมไม่มี ยสต ปุคคลสุ ด แก่มดใจ สหพโล โดยประการ ทั้งปวง ๆ อ นี้ (โยน ปุคคลโล)

เนื้อหานี้กล่าวถึงหลักการของการไม่ยึดมั่นในนามและรูปตามพระธรรมบท โดยเฉพาะความเห็นที่ว่า 'เรายึดถือ' อันเป็นช่องทางของการเกิดทุกข์ เมื่อมนุษย์ไม่เข้าใจว่า นามและรูปนั้นไม่มีความเป็นเจ้าของ ทำให้เกิดควา

ประโยค คำนี้พระธัมมะที่ถูกต้อง อก พักแปล เปิด ภาค ๙ หน้า 107 ในพระปฐมโภคด้วย อาทิตย์ เป็นเบื้องต้น ตรต อมตะเมในธรรมอันไม่ตายแล้วนั้น ภคติ ย่อม มี ภาณุโภน แก่ภิญญา ปูญญาสุ ผู้มีปัญญา ธิ สานในพระศาสนานี

เนื้อหาพูดถึงพระธัมมะที่ไม่ตายและความสำคัญของการมีปัญญาในการเข้าถึงความจริงในพระศาสนา การคบหาสมาคมที่ดี และการปฏิบัติตนบนเส้นทางของธรรมะ ผู้มีเมตตาจะแสดงถึงคุณธรรมที่ประเสริฐในชีวิต.

ประโยค - คำฉัตรพระธัมมปัจจญา ยกทัพท่าเปิด ภาค ๔ - หน้าที่ 108 ผู้เลื่อมใสแล้ว พุทธศาสนา ในคำสั่งของพระพุทธเจ้า โหติ ย่อม เป็น คือว่า โรงเปิดย่อมปลูก ปลุก ซึ่งความเลื่อมใส (พุทธ- ศาสนา) ในคำสั่งสอนของพ

บทความนี้นำเสนอมุมมองในการเข้าใจคำสอนของพระพุทธเจ้าเกี่ยวกับนิพพานและความเลื่อมใสในพุทธศาสนา โดยใช้ข้อความจากพระธัมมปัจจญา เพื่อถ่ายทอดความสำคัญของการเข้าถึงสภาวะสุขนิพพาน และการปฏิบัติตามคำสั่งสอนของ

ประโยค - คำนี้พระธรรมนิมนต์ถูกต้อง ยกศีรษะเปิด ภาค 4 - หน้าที่ 112 ซึ่งก่อนแห่งโลละ ถุตฺ อันร้อนแล้ว นิریย ในรก เทน การเดิน เพราะเหตุนัน อห อ. เรา วามมี ย่อมกล่าว ติ กะเธอ มา ปฐมโต หฤทัจะ โลคุฬ์ กิส

บทที่ 4 ของพระธรรมนิมนต์นี้กล่าวถึงประเด็นสำคัญเกี่ยวกับทุกข์และปัญญาในชีวิตมนุษย์ โดยกล่าวถึงการถือไฟอยู่ในรกและการเข้าใจเกี่ยวกับความทุกข์ที่เกิดขึ้น ข้อความนี้สอนให้รู้ว่าการมีปัญญานั้นสำคัญในการเข

ประโคม – คำฉัติพระธรรมบรรทุกธรรมา ยกศัพท์เปิด ภาค ๔ – หน้าที่ 115 ของชน ท. ผู้แจ้งอยู่ คือล่า ปฏิตาน่า ของบันฑิต ท. นั่นเทียว (ศาสส์ ปีปาโมซสุก) อมตเมานิพานสมปกฎตา เพราะความ ที่แห่งมีตีและปราโมทย์นั้

เนื้อหานี้กล่าวถึงการให้ความเข้าใจเกี่ยวกับธรรมะและความสำคัญของการเข้าถึงมหานิพพาน โดยยกตัวอย่างจากการสอนของพระศาสดา ในการแสดงธรรมที่เป็นเบื้องต้น โดยมีการเชื่อมโยงระหว่างสิ่งที่กล่าวถึงกับชีวิตของผู้

ประโยค - คำพื้นพระธรรมโมที่ถูกกัด ยกพัทธเปล ภาค ๕ หน้า 122 ภวายุ พึงเป็นฯ (ปฏิเลน) อุบบุคคล ปฏิภูษา ตั้งอยู่เฉพาะ แล้ว ออดภาวา ในอักษา ปรสุภ ปฏิภูษา ของบุคคลอื่น น สุกา ไม่อาจ ภวุธี เพื่ออธิษฐาน กุศล

ในพระธรรมโมที่เข้ามาศึกษาในภาค ๕ หน้า 122 มีการอภิปรายเกี่ยวกับภาวะและความสำคัญของการกระทำที่เป็นกุศล เสนอแนวทางในการเข้าใจถึงความหมายและความสำคัญของการกระทำที่ดีก่อนสวรรค์ โดยอธิบายถึงปฏิภูษาและการทำ

ประโยค - คำนี้พระธัมมะที่ถูกฏา ยกคำศัพท์เปิด ภาค ๙ หน้า 130 ปญฺญาส โภชนี อันประกอบด้วย โยชนํ ทําสิบ ผสม ด้วยพังพาน ปีหนุนโด ปุกโล วิทย ราวะ อ.บุคลปิติอยู่อุ งอัลลี ซึ่งหม้อข้าว มหาปติว่า ด้วยภาคใบใหญ

เนื้อหานี้กล่าวถึงคำสอนพระธัมมะและปรัชญาที่เกี่ยวข้องกับนาคราช โดยระบุถึงประโยคสำคัญต่างๆ ที่สื่อถึงความเชื่อและอภิปรัชญาในศาสนา นอกจากนี้ยังได้พูดถึงอำนาจและคุณธรรมของนาคราชในแต่ละบริบท ในการสนทนาเกี